Wednesday, August 15, 2012
မြန်မာ့ငြိမ်းချမ်းရေးလေ့လာစောင့်ကြည့်မှု
တူေမာင္ညိဳ ၊ ၾသဂုုတ္ ၁၄၊ ၂၀၁၂
(က်ေနာ္မိတ္ေဆြနဲ႔က်ေနာ္ “ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး”ကိစၥ အျမင္ဖလွယ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ၊ မိတ္ေဆြမ်ားလည္း စိတ္ပါဝင္စားတယ္ဆုိရင္ျဖင့္ ပါဝင္ေဆြးေႏြးႏုိင္ရန္ ေဝငွလုိက္ပါတယ္)
ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းေကာ္မတီ (၁/၂၀၁၂) အစည္းအေဝးမွာ ေျပာတဲ့ ဒုတိယသမၼတ ေဒါက္တာ စုိင္းေမာက္ခမ္း ရဲ႕ အမွာစကားကုိ ခင္ဗ်ားဖတ္ၿပီးေရာေပါ့။
ဟုတ္ကဲ့၊ ေျပာပါဦးဗ် ခင္ဗ်ားသေဘာထားအျမင္၊ ၾကားပါရေစ။
သမၼတေတြေရြးကတည္းက သမၼတေတြထဲမွာ တုိင္းရင္းသားထဲက သမၼတ (၁) ဦးေတာ့ပါသင့္တယ္ဆိုတ့ဲ အသံထြက္ ေပၚခဲ့တယ္။ ခင္ဗ်ားမွတ္မိမွာပါ။ လက္ေတြ႔ေရြးခ်ယ္လိုက္ေတာ့လည္း ဒုတိယသမၼတအျဖစ္ ေဒါက္တာစုိင္းေမာက္ခမ္း အေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ ရတယ္ေလ။ ေဒါက္တာစုိင္းေမာက္ခမ္း က ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီ( USDP) ကပဲဗ်။
ဟုတ္တယ္ေလ။ တုိင္းရင္းသားထဲက ဒုတိယသမၼတ ျဖစ္လာတာတာနဲ႔ဘာထူးႏုိင္မွာလုိ႔လဲဗ်။ သူ႔ပါတီရဲ႕ဆံုးျဖတ္ၫြန္ၾကားတဲ့ အတုိင္းလုိက္ပါေဆာင္ရြက္ရမယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈) နဲ႔ အျခားေသာ တည္ဆဲဥပေဒေဘာင္ထဲကေန လုပ္ေဆာင္ရမွာပဲ မဟုတ္လား။ သမၼတနဲ႔ဒုတိယသမၼတ (၂) ဦး ဟာ ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီ ကပဲျဖစ္ပါတယ္။
မွန္တာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာအဲဒီအခ်က္ပါပဲ။ တုိင္းရင္းသားထဲက ဒုတိယသမၼတျဖစ္လာရံုနဲ႔ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ေတြ၊ ဆႏၵေတြျဖစ္မလာႏုိင္ဘူးဆုိတာကိုေျပာခ်င္တာပါ။ အခုပဲၾကည့္ေလ။ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္း ေကာ္မတီ ဟာ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ ေဆာင္ေရးဗဟုိေကာ္မတီထံအခ်ိန္နဲ႔တစ္ေျပးညီ တင္ျပအစီရင္ခံရမယ္။ အဆံုးအျဖတ္ အားလံုးကို ဗဟုိေကာ္မတီကေပးမွာဗ်။ အဲဒီ ဗဟုိေကာ္မတီဆိုတာ တကယ္ေတာ့ “အမ်ိဳးသားလံုၿခံဳေရးနဲ႔ ကာကြယ္ေကာင္စီ” (ကာလံု) ပါပဲဗ်ာ။
“ပင္လံုကဲ့သို႔ညီလာခံႀကီး”ဆိုတဲ့ စကားလံုး ထည့္မေျပာေတာ့ဘူးဗ်။ သူတုိ႔ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္ အဆင့္ (၃) ဆင့္ဆိုတာက လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြအားလံုး ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈)လက္ခံ၊ လက္နက္စြန႔္၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီေထာင္ ၾကဖုိ႔ပဲေပါ့ဗ်ာ။ ဒုတိယသမၼတေဒါက္တာစုိင္းေမာက္ခမ္းက ဒီအခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းပဲေျပာထားတယ္ဗ်။
ဟုတ္တယ္။ “ပင္လံု” ဆုိတာကို တုိင္းရင္းသားေတြ သည္းေျခႀကိဳက္စကားမုိ႔ သူတုိ႔တမင္ထည့္ေျပာတာပါ။ “ပင္လံု” နဲ႔ခြဲမရပဲ တတြဲထဲေျပာရမယ့္ “ဖက္ဒရယ္” ဆုိတဲ့စကားလံံုးကို သူတို႔မဟဝံ့ပါဘူး။ သူတုိ႔လုပ္ခဲ့တဲ့(က်ိဳကၠဆံ/ေညာင္ႏွစ္ပင္)ညီလာခံဆုိတာေတြဟာ ဘယ္လို ညီလာခံအမ်ိဳးအစားေတြ လည္းဆုိတာ ခင္ဗ်ားသိၿပီးသားပဲေလ။
အခရာက်တဲ့အဆင့္က ဒုတိယအဆင့္ျဖစ္တဲ့ “ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ေဆြးေႏြးျခင္း” ဆုိတာပဲဗ်။ ဒီအဆင့္မွာ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြအေနနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈)လက္ခံ၊ လက္နက္စြန႔္ၿပီး၊ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ မွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္မွတ္ပံုတင္ၾကဖို႔ပဲဗ်။
တတိယအဆင့္ဆိုတဲ့ “ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္အဆင့္ေဆြးေႏြးျခင္း” ဆိုတာကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္မွာ ႏုိင္ငံေရး ပါတီအျဖစ္မွတ္ပံုတင္၊ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ၿပီး၊ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေရြးခ်ယ္ခံရပါမွ လႊတ္ေတာ္တက္ခြင့္ရမွာေလ။ ဒီေတာ့ဗ်ာ အၾကမ္းဖ်င္း ေျပာရရင္ ၂၀၁၅ ေနာက္ပိုင္းမွ ျဖစ္မွာႏုိင္ေပါ့ဗ်ာ။ ၂၀၁၅ ဆုိတာက ေနာက္ထပ္အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပရမယ့္ အခ်ိန္ကာလ မဟုတ္လား။
ဒုတိယအဆင့္ကို လြယ္လြယ္ကူကူေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ပါ့မလားဗ်။ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္အင္အားစုေတြက ဦးသိန္းစိန္အစုိးရ ဆြဲေခၚေနတဲ့ လမ္းအတုိင္းပါသြားႏုိင္သလားဗ်။
ပါမသြားႏုိင္ဘူးလို႔လည္း ဘယ္သူမွ ယတိျပတ္ မေျပာႏုိင္ဘူးဗ်။ သူတုိ႔လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔က်ေနာ္တို႔ျမင္သလို ျမင္ေနတာပဲေလ။ သူတုိ႔လည္း ပါးပါး နပ္နပ္ လည္လည္ ဝယ္ဝယ္ရွိသူေတြပါဗ်ာ။ သူတုိ႔အတြက္ စိတ္မပူပါနဲ႔။ သူတို႔မွာက ကိုယ္ပုိင္တပ္၊ ကိုယ္ပုိင္ လႈပ္ရွား နယ္ေျမရွိတယ္ဗ်။ ကိုယ္ပုိင္လႈပ္ရွားနယ္ေျမမရွိတဲ့သူေတြအတြက္သာ စိတ္ပူရမွာပါဗ်ာ။
ဒီလိုပါဗ်။ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ထဲက တခ်ိဳ႕ေျပာတာက အခုေဆြးေႏြးရတာနဲ႔ ယခင္ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစိုးရနဲ႔ေဆြးေႏြးရတာ မတူဘူးလို႔ေျပာေနလို႔ပါဗ်ာ။ “ပံုသ႑ာန္ျခင္းလည္း မတူဘူး၊ အေျခခံျခင္းလည္း မတူဘူး။ ဒီ အစိုးရသစ္နဲ႔အလုပ္ လုပ္ရတာ အရင္ အစိုးရေတြတုန္းကဆိုရင္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲလို႔ေျပာေပမယ့္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြခ်ထားတယ္။ ဟိုလိုျဖစ္ရမယ္၊ ဒီလုိျဖစ္ရမယ္ဆိုတာေတြကို သတ္မွတ္ထားတယ္။ အဲဒီေဘာင္ထဲကိုဝင္ရင္ဝင္/မဝင္ရင္ေျပာစရာစကားမရွိဘူး။ အခု အစိုးရသစ္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ထြက္လာတဲ့ အစိုးရ သစ္လက္ထက္မွာ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အခါၾကေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းေျပာဆိုတာေတြ၊ ေျပာဆိုခြင့္ေတြပိုၿပီးရွိလာတယ္”တဲ့ဗ်။ သူေျပာေတာ့လည္း ဟုတ္ေနတာပဲ။ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရနဲ႔ ထိေတြ႔ေဆြးေႏြးေနတာက ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈)နဲ႔အညီ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒေဘာင္ထဲမဝင္/ဝင္ေအာင္ ဆြဲသြင္းေနတာပဲမဟုတ္လားလုိ႔ ေတြးမိတယ္ဗ်ာ။
သူတုိ႔ သိပါတယ္ဗ်ာ။ သိပ္ေျပာမေနပါနဲ႔။ “ပကတိအေျခအေနအရ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ကံၾကမၼာသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိမႈ၊ မရရွိမႈ အေပၚတြင္ လံုးဝမူတည္ေနေသာ သေဘာပါရွိေနသည့္အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစရေအာင္ယူမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးမွလြဲၿပီး အျခားေရြးစရာလမ္းမရွိျဖစ္ေနပါေၾကာင္း” ဆုိၿပီး ေဒါက္တာစုိင္းေမာက္ခမ္းက ေျပာထားတယ္ဗ်။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ ေငြကုန္လူပန္းျဖစ္ခဲ့ၿပီး တုိင္းျပည္လည္း LDC ျဖစ္ခဲ့ရတယ္တဲ့။ တုိင္းျပည္ LDC ျဖစ္ခဲ့ရေပမယ့္ အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္ကေတာ့ ထား စရာမရွိေအာင္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝခဲ့ၾကတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကိုေတာ့ထည့္မေျပာဘူးဗ်ာ။ ဒါ့အျပင္ “မိဘလို အစ္ကို အစ္မလိုျဖစ္ေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စုအစုိးရ” အေနန႔ဲ စိတ္ ရွည္သည္းခံၿပီး သေဘာထားႀကီးႀကီးန႔ဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္လုပ္ရမယ္လို႔လည္းဆုိသဗ်။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူမွ ျဖစ္မယ္လို႔ ပုိင္းျဖတ္ၿပီးၿပီဆုိရင္ ဘယ္လိုနည္းလမ္းမ်ိဳးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ယူမလဲ ဆုိတဲ့အခ်က္ အခရာ ပဲဗ်။ သူတုိ႔ကိုယ္သူတုိ႔ မိဘ၊ အစ္ကို၊ အစ္မ ဆုိတာကေတာ့ အေပၚစီးယူတဲ့သေဘာပဲဗ်။ တန္းတူရည္တူသေဘာမထားတာပဲ။
ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာ အခုလိုရွည္ၾကာခဲ့ရတဲ့ အဓိကအေၾကာင္းရင္းဟာ ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔ တန္းတူရည္တူ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္း ေျဖရွင္းခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့လုိ႔ပဲဗ်။
အရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေစမယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လက္ရွိအစုိးရအေနနဲ႔ တကယ္တမ္းရရွိလိုတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ပထမအခ်က္က သေဘာထားမွန္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဒုတိယခ်က္က ႏုိင္ငံေရးျပႆနာကို ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းဖို႔ပါပဲဗ်ာ။ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈) နဲ႔ အၾကပ္ကိုင္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိဖုိ႔ဆိုတာ ထာဝစဥ္ေဝးေနမွာအေသအခ်ာပါပဲဗ်ာ။
http://moemaka.com/?p=26535
Posted in: သုံးသပ်ချက်
