နိုင္ငံျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးနွင့္ မူ၀ါဒေရးရာ စဥ္းစားစရာမ်ား (၁)

ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးျဖစ္စဥ္ေတြကို ျပည္တြင္းျပည္ပက စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာ အကဲခတ္ေနစဥ္မွာပဲ သမၼတဦးသိန္းစိန္က ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ပထမအဆင့္ျပီးစီးျပီျဖစ္လို့ ဒုတိယအဆင့္ကို စတင္ ေဆာင္႐ြက္ေတာ့မယ့္အေၾကာင္း သမၼတရံုးမွာျပုလုပ္တဲ့ အစည္းအေ၀းမွာ ေျပာၾကားလိုက္တာကို နိုင္ငံပိုင္ မီဒီယာေတြကတဆင့္ ျမန္မာျပည္သူေတြ သိရိွခဲ့ရတယ္။

သမၼတၾကီးရဲ့ ထိုေျပာၾကားခ်က္ကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ျပည္သူတေယာက္ အေနနဲ့ ၀မ္းသာၾကိုဆိုသင့္တယ္လို့ ထင္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျခံုငံုသိျမင္မႈရိွမွသာ အမွန္တကယ္ ၀မ္းသာစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာမွာျဖစ္ျပီး ၾကိုဆိုမႈဟာလည္း အဓိပၸါယ္ရိွမွာပါ။

ဒီလိုနဲ့ ၾကိုဆိုရမယ့္အေၾကာင္းအခ်က္ေတြကို စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါ အင္မတန္အေရးၾကီးတဲ့ တိုင္းျပည္ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို အစိုးရတရပ္အေနနဲ့ စတင္အေကာင္အထည္မေဖာ္မီ ျပည္သူေတြကို ယခုလို မီဒီယာကတဆင့္ မိမိအစိုးရအေနနဲ့ တိုင္းျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီ ဦးတည္တဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို အဆင့္ဆင့္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္သြားမွာျဖစ္ေၾကာင္း ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈဆိုင္ရာ အေျချပေျမပံု (Reform Roadmap) ဆိုျပီး သမၼတဦးသိန္းစိန္ ႐ွင္းမျပခဲ့ပါ။

ယခုလည္း ပထမအဆင့္ျပီးသြားလို့ ဒုတိယအဆင့္ကို စတင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မယ္လို့ ေျပာၾကားခဲ့မွ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟာ အဆင့္ေတြနဲ့သြားေနပါလား၊ ဒါဆို တတိယအဆင့္ ရိွေသးလား၊ ေနာက္ ဘယ္နွဆင့္ က်န္ေသးလဲ စဥ္းစားစရာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။

အဲ့လိုပဲ အစိုးရက လက္ရိွ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနတဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈဟာ အဆင့္ဘယ္နွဆင့္ရိွေၾကာင္း၊ မိမိသမၼတ သက္တမ္းအတြင္း အဆင့္ဆင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို့အတြက္ ကာလမည္မွ် သက္မွတ္ထားေၾကာင္း၊ တဆင့္ခ်င္းစီရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြက ဘာေတြျဖစ္ေၾကာင္း (အေသးစိတ္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို မဆိုလိုပါ) ျပည္သူကို ႐ွင္းလင္း အသိေပးမႈေတြ မရိွခဲ့ပါ။

ဒါဆို ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးရဲ့အစကို ျပန္လည္ေျခရာေကာက္ရင္ သမၼတရာထူးကို လက္ခံရယူစဥ္ လြွႊတ္ေတာ္နွစ္ရပ္လံုးကို ေျပာၾကားတဲ့ ပထမဆံုးမိန့္ခြန္းကို ေကာက္ယူရေပလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုက်ယ္ျပန့္ျပီး ေယဘုယ်က်လြန္းတဲ့ သမၼတတေယာက္ရဲ့ မူ၀ါဒေရးရာ မိန့္ခြန္းကေန သူဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရသစ္က ဘာေတြလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုတာကို သာမန္ျပည္သူေတြ မေျပာနဲ့ အျမင္က်ယ္တဲ့ နိုင္ငံေရးပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ လူမႈအသင္းအဖြဲ့ေတြနဲ့ မီဒီယာေတြေတာင္ တစြန္းတစ ၾကိုတင္ခန့္မွန္း တြက္ဆနိုင္ခဲ့ျခင္း မရိွခဲ့ပါဘူး။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ နွစ္ေက်ာ္ခန့္က စတင္ခဲ့တဲ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သန္း ၆၀ ခန့္ရိွတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြနည္းတူ နိုင္ငံသားတေယာက္အေနနဲ့ ေျပာင္းလဲမႈတခု ေတြ့ခဲ့ရတိုင္း ေဟာ… ေျပာင္းသြားျပီဟ တကယ္ေရာဟုတ္ရဲ့လားလို့ သို့ေလာသို့ေလာနဲ့ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတယ္။

ဥပမာတခု ျပရရင္ သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို့ရဲ့ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ ဩဂုတ္ ၁၉ ရက္ေန့ ေတြ့ဆံုမႈဟာ သမိုင္း၀င္ အေျပာင္းအလဲေတြရဲ့ ေျခလွမ္းအစလို့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခံစားခဲ့မိေပမယ့္ အဲ့ဒီေတြ့ဆံုမႈမွာ တိုင္းျပည္ရဲ့ အေရးအရာကိစၥရပ္ေတြ ဘာေတြေဆြးေနြးခဲ့တယ္၊ ဘာေတြသေဘာတူခဲ့တယ္၊ ဘယ္အရာေတြမွာ ဆက္လက္ ညွိနိႈင္းေျဖ႐ွင္းဖို့ သေဘာတူတယ္ စသျဖင့္ ျမန္မာျပည္သူေတြ သိရိွခြင့္ အခုအခ်ိန္ထိ မရခဲ့ပါဘူး။

အခု သမၼတၾကီးက ပထမအဆင့္ျပီးသြားျပီဆိုေတာ့ ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ့ … အင္း … ဘာေတြ ေအာင္ျမင္ခဲ့သလဲလို့ ျပန္ေမးမိပါတယ္။ နိုင္ငံျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈတခုဟာ ျမန္မာ့ဆို႐ွယ္လစ္လမ္းစဥ္ ပါတီေခတ္က လြွႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းေတြလို ကန့္ကြက္မဲမရိွ ေထာက္ခံခဲ့သလို ၁၀၀% အျပည့္အ၀ ေအာင္ျမင္ပါတယ္လို့ ေျပာလို့မရတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ နဂိုမူလက ခ်မွတ္ထားတဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရး ပထမအဆင့္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ (benchmarks) က ဘယ္ေတြလဲ။

အဲ့လိုပဲ ပထမအဆင့္ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွာ ဘယ္အရာေတြ ျပီးေျမာက္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီလဲ။ ဥပမာ-နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လြွႊတ္ေပးတာ၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒျပင္ဆင္ေပးတာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ့ အမ်ိုးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ့ခ်ဳပ္တို့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ၀င္တာ၊ ၾကားျဖတ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးတာ။

ဘယ္အရာေတြက ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးရဲ့ မူလအစီအစဥ္ထဲမပါ၀င္ဘဲ အေျခအေနအရ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ရသလဲ။ ဥပမာ- ျမစ္ဆံုဆည္ တည္ေဆာက္ေရး ရပ္ဆိုင္းတာနဲ့ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းမွာ တည္ေဆာက္မယ့္ ေက်ာက္မီးေသြး ဓာတ္အားေပးစက္ရံု အစီအစဥ္ ဖ်က္သိမ္းတာနဲ့၊ ဘယ္ အရာေတြက မျပည့္မီေသးဘူးလဲ (ဥပမာ – ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္နဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေနြးပြဲ) ဆိုတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနကို သမၼတအေနနဲ့ ျပည္သူေတြအေပၚ တာ၀န္ခံတယ္ဆိုရင္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု အနွစ္သာရရိွရိွ ႐ွင္းျပသင့္ပါတယ္။

ဒါမွလည္း ျပည္သူေတြအေနနဲ့ သမၼတၾကီးရဲ့ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြမွာ ေအာင္ျမင္တာေတြေရာ၊ မေအာင္ျမင္ေသးတာေတြေရာ၊ မေအာင္ျမင္ရတဲ့ အခက္အခဲေတြကိုပါ အျပည့္အ၀ခံစား နားလည္နိုင္မွာျဖစ္ျပီး ျပည္သူရဲ့ စာနာနားလည္မႈကို သမၼတဦးသိန္းစိန္ ျပန္လည္ရရိွမွာျဖစ္ပါတယ္။ သမၼတတေယာက္ရဲ့ ေအာင္ျမင္မႈတင္မက ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲကိုပါ ျပည္သူလူထုအေနနဲ့ သိရိွခြင့္ ရိွရပါမယ္။

“သိရိွခြင့္” ဆိုတဲ့ ကိစၥဟာ အစိုးရနဲ့ျပည္သူအၾကား ဆက္ဆံေရးအတြက္ ဘယ္ေလာက္အေရးၾကီးပါသလဲ။ အဂၤလိပ္လို Right to Know လို့ ဘာသာျပန္ နားလည္နိုင္တဲ့ “သိရိွခြင့္” ကို ျပည္သူလူထုမွာရိွရမယ့္ အခြင့္အေရးတရပ္အျဖစ္ အစိုးရနဲ့ နိုင္ငံေရးပါတီေတြ မည္မွ်နားလည္ လက္ခံထားပါသလဲ။ လူထုအေျချပု လူ့အဖြဲ့အအစည္းေတြ၊ သတင္းမီဒီယာမ်ားနဲ့ အေရးၾကီးဆံုး ျဖစ္တဲ့ ျပည္သူတရပ္လံုးကေရာ မည္မွ် နားလည္လက္ခံထားၾကပါသလဲ။

ေနာက္တခါ “သိရိွခြင့္” ေတာ့ ရပါရဲ့။ ျဖစ္စဥ္တခုရဲ့ ကနဦးအစမွာ သိရိွခြင့္မရဘဲ အဆံုးၾကမွ အသိေပးတဲ့သေဘာျဖစ္ေနရင္၊ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖို့ ခက္ခဲတဲ့အေျခအေနကို ေရာက္ေနရင္ ဒီလိုလုပ္တာ အစီအစဥ္ အမွား (Procedural Error) သာျဖစ္ျပီး ျပည္သူေတြရဲ့ Right to Know အနွစ္သာရ (Substance) ကို ခံစားခြင့္ရတယ္လို့ မဆိုနိုင္ပါဘူး။

ဒီကိစၥကို အေလးအနက္ထား ေဆြးေနြးရတဲ့အေၾကာင္းက သမၼတဦးသိန္းစိန္၊ ဒုသမၼတ ေဒါက္တာစိုင္းေမာက္ခမ္းနဲ့ ၀န္းၾကီး တခ်ို့ရဲ့ ေျပာၾကားခ်က္ေတြထဲမွာ “ျပည္သူလူထုဗဟိုျပု ဖြံ့ျဖိုးတိုးတတ္ေရး” (People-centered Development) ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရကို သံုးစြဲလာၾကလို့ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုသံုးစြဲလာတာဟာ အရင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေခတ္နဲ့နိႈင္းယွဥ္ရင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ႑ိုင္ရဲ့ အေျပာင္းအလဲလို့ ႐ႈျမင္နိုင္ေပမယ့္ အဲ့ဒီေ၀ါဟာရရဲ့ အဓိပၸာယ္အနွစ္သာရကို မွန္မွန္ကန္ကန္ လက္ခံက်င့္သံုးေနျပီလားဆိုတာ စဥ္စားရမယ့္အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။

“ျပည္သူလူထုဗဟိုျပု ဖြံ့ျဖိုးတုိးတက္ေရး” ဆိုရင္ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ ျပည္သူေတြက ၎တို့ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ ေဆာင္႐ြက္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားမႈအသိ ေပးစြမ္းနိုင္ေအာင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရအေနနဲ့ ဒီထက္ပိုျပီးလုပ္နိုင္တာေတြ ရိွပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ့ သိရိွခြင့္ အခြင့္အေရးကို အစီအစဥ္ မွန္မွန္နဲ့ အနွစ္သာရရိွရိွ ပိုမိုေပးစြမ္းဖို့ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲ့သလို လုပ္နိုင္မယ္ဆိုရင္ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းေတြကို ျပည္သူေတြ နွလံုးသားနဲ့ခံစားနားလည္နိုင္ျပီး လက္ေတြ့က်က် လိုက္ပါနိုင္တဲ့အတြက္ မုခ်ေအာင္ျမင္မွာပါ။ အခုေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ ေျပာမွသိ အဆင့္သာ ရိွတဲ့အတြက္ “သူတို့က အစိုးရပဲ သူ့အလုပ္သူလုပ္၊ ငါတို့လဲ ဒို့အလုပ္ဒို့လုပ္မယ္” ဆိုတဲ့ သေဘာထားမယ္ဆိုရင္ ေျပာင္းလဲမႈဟာ ျပည္သူေတြၾကားထဲ စီး၀င္မေနတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားအလြွႊာထဲမွာပဲ ျဖစ္ေနတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။

ျပည္သူလူထုကို ဗဟိုျပုတဲ့ အစိုးရတရပ္က ျပည္သူတရပ္လံုးရဲ့ အက်ိုးစီးပြားေတြအေပၚ ေကာင္းက်ိုးျဖစ္ေစ၊ (မရည္႐ြယ္တဲ့) ဆိုးက်ိုးျဖစ္ေစ၊ တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ၊ သြယ္၀ိုက္ျဖစ္ေစ သက္ေရာက္နိုင္တဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရး မဟာဗ်ဴဟာလုပ္ငန္းစဥ္ (Reform Strategy) ကို ဘယ္လို အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္ဆိုတာကို ျပည္သူကို တိုက္ရိုက္မဟုတ္ရင္ေတာင္၊ ျပည္သူ့ ကိုယ္စားျပု ျပည္သူ့လြွႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြရိွေနျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ၎တို့ကို ခ်ျပ႐ွင္းလင္းျပီးမွ ၎တို့ရဲ့ အျမင္ သေဘာထားေတြကို လက္ခံ နားေထာင္တယ္ဆိုရင္ ျပည္သူလူထု ဗဟုိျပု (People-centered) သေဘာ သက္ေရာက္ပါတယ္။

အဲ့ဒီလို လုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုရင္ တနြယ္ငင္တစင္ပါ ဆိုသလို လြွႊတ္ေတာ္ ေထာက္ခံမႈနဲ့လုပ္တဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ဟာ ျပည္သူေတြနဲ့ နိုင္ငံတကာကပါ လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ အာဏာရဲ့ မူလပိုင္႐ွင္ျဖစ္တဲ့ ျပည္သူအေပၚ အစိုးရက တာ၀န္ခံမႈ (Accountability) ကို လက္ေတြ့က်က် ျမင္ေတြ့လာရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ထင္သာျမင္သာရိွမႈ (Transparency) ပါ ရိွလာမွာျဖစ္ပါတယ္။ အခု ေဆြးေနြးေနတဲ့ကိစၥမွာ နိုင္ငံေတာ္လံုျခံုေရးအတြက္ ထိန္းသိမ္းအပ္တဲ့ ကိစၥရပ္မ်ိုး မပါ၀င္ပါ။

ဒီမိုကေရစီ နိုင္ငံတခုရဲ့ အနွစ္သာရက အစိုးရက ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို ျပည္သူက သိရိွေနဖို့လိုပါတယ္။ တခ်ို့ နိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူ သမၼတေတြ၊ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေတြဆိုရင္ သူတို့ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို အပတ္စဥ္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား မိန့္ခြန္းလိုမ်ိုးက တဆင့္ လူထုနဲ့ဆက္သြယ္ အသိေပးမႈေတြ လုပ္ၾကေလ့ရိွတယ္။ ျမန္မာရဲ့အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံ ထုိင္းနိုင္ငံမွာ အဲ့ဒီလို ဆက္သြယ္မႈမ်ိုး ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္နဲ့ ျပည္သူအၾကားမွာ ထားရိွတယ္။ ေကာင္းတဲ့နမူနာဆိုရင္ ယူသင့္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ မၾကာေသးမီက ေပၚထြက္လာတဲ့ နိုင္ငံေတာ္သမၼတရံုး အင္တာနက္စာမ်က္နွာဟာ အထက္ကေျပာသလုိ သမၼတနဲ့ ျပည္သူအၾကား ဆက္သြယ္မႈကိရိယာ ျဖစ္နိုင္ပါသလား။ ေလာေလာဆယ္ အေနအထားအရ ထိုစာမ်က္နွာဟာ အစိုးရသတင္းစာကို ပံုစံေနာက္တမ်ိုးနဲ့ ေျပာင္းဖတ္ရတဲ့ သေဘာပါပဲလို့ မွတ္ခ်က္ခ်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မရိွတာထက္စာရင္ ဒီလိုတိုးတက္လာတာ ၾကိုဆိုရမယ္လို့ ျမင္သူေတြလည္း ရိွမွာပါ။

ဒီလိုေလ့လာ သံုးသပ္ၾကည့္တာကိုပဲ တခ်ို့က အခုေလာက္ အေျပာင္းအလဲျဖစ္လာတာ ေတာ္လွပါျပီ၊ ဒို့နိုင္ငံက အခုမွ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေလွ်ာက္ခါစရိွေသးတယ္၊ အခု ေရတြင္းတူး အခုေရၾကည္ ေသာက္ခ်င္ၾကတာကိုး၊ အစိုးရ အေပၚ အေကာင္းေလးဘာေလး ေျပာၾကျမင္ၾကပါဦးလို့ ကာကြယ္ေျပာဆိုသူေတြလည္း ရိွနိုင္ပါတယ္။

သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အေနနဲ့လည္း ပထမအဆင့္ အေျပာင္းအလဲေတြ စလုပ္ခ်ိန္ကလို မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အခုဆိုရင္ ယံုၾကည္မႈ ပိုရိွလာတာေတြ့ရျပီး ဒုတိယအဆင့္မွာ ဘာေတြလုပ္မယ္ဆိုတာကို သူ့၀န္ၾကီးအဖြဲ့ကို ခ်ျပခဲ့တယ္ေလ။ အစိုးရ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားကလည္း ထုတ္လြွႊင့္ခဲ့လို့ ျပည္သူေတြ ဒုတိယအဆင့္မွာ ဘာေတြလုပ္မယ္ဆိုတာ သိရျပီမဟုတ္လား။ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ သိပ္မ်ားလြန္းရင္လည္း ၂ နွစ္သားေတာင္ မျပည့္ေသးတဲ့အစိုးရ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည့္သြားမွျဖင့္လို့ စိုးရိမ္ပူပန္သူေတြ ရိွနိုင္ပါတယ္။

ထိုသူေတြကိုေျပာခ်င္တာက မစိုးရိမ္ပါနဲ့။ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို လုပ္ကိုလုပ္ဖို့ လိုအပ္ေနျပီ၊ အခ်ိန္ဆြဲဖို့ အခ်ိန္မရိွေတာ့ဘူး ဆိုတာကို သမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ့တကြ အစိုးရသစ္တရပ္လံုး ေကာင္းေကာင္းသိရိွေနပံုရျပီး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္လို့မရ နိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနတခုကို ေရာက္ေနပါျပီ။ ဒီလိုေျပာရတာ ျပည္တြင္း နိုင္ငံေရးအရေရာ ေဒသတြင္း နိုင္ငံေရး အရေရာ နိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးအရေရာ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ အမ်ားအျပားရိွေနပါတယ္။

ေ႐ွ့တပတ္မွာ ျမန္မာအစိုးရရဲ့ “ျပည္သူလူထုဗဟိုျပု ဖြံ့ျဖိုးတိုးတတ္ေရး” (People-centered Development) ဆိုတာ ဘယ္လိုဖြံ့ျဖိုးမႈလဲ၊ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာတဲ့ “ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားေရးကို ဦးတည္တဲ့ ဖြံ့ျဖိုးေရး” (Democracy-friendly Development) နဲ့ ဘယ္လိုကြာျခားသလဲ ဆိုတာေတြကို ဆက္လက္ေဆြးေနြးပါ့မယ္။

နိုင္ငံျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးနွင့္ မူ၀ါဒေရးရာ စဥ္းစားစရာမ်ား (၂)သို႔

http://burmese.dvb.no/archives/27565

Posted in: သုံးသပ်ချက်