Saturday, July 28, 2012
မြန်မာ့ငြိမ်းချမ်းရေးလေ့လာစောင့်ကြည့်မှု
မ်ိဳးျမင့္ေမာင္
ဇြန္လ ၁၈၊ ၂၀၁၂။
တန္းတူမႈလည္းရွိ၊ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္လည္းရွိ၊ ဒီမုိကေရစီလည္းျပည့္ျပည့္ဝဝရွိတဲ့ ညီၫြတ္မႈနဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို လူတုိင္းႏွစ္ သက္၊ လုိလားၾကပါတယ္။ အဲဒီလို တန္းတူမႈလည္းရွိ ဒီမုိကေရစီလည္း ျပည့္ျပည့္ဝဝရွိတဲ့ ညီၫြတ္မႈနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို အရွည္ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေစခ်င္ၾကပါတယ္။
အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ။ တစ္ဖက္သတ္အေပၚစီးယူထားလုိ႔ ငုံ႔ခံေနရတဲ့၊ အားမတန္လို႔မာန္ေလွ်ာ့ရတဲ့၊ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာ နမ္းရတဲ့ “တည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ေအးခ်မ္းသာယာမႈ” ဆိုတာမ်ိဳးကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ လိုလားမယ္မထင္ပါဘူး။ အဲဒီလို “တည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ေအးခ်မ္းသာယာမႈ”ဆိုတာမ်ိဳးဟာ မုန္တုိင္းတုိက္ခတ္မလာခင္ အခုိက္အတံ့ကာလေလးမွာရွိေနတတ္တဲ့ သာယာမႈမ်ိဳးသာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ အရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေစမယ့္ ညီၫြတ္မႈနဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ တကယ္တန္းလိုလားတယ္ဆိုရင္ တန္းတူမႈ၊ ကိုယ္ပုိင္ျပ ႒ာန္းခြင့္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို လွည့္စားမႈမဟုတ္ဘဲ၊ ဟန္ျပမဟုတ္ဘဲ၊ အေပၚယံမဟုတ္ဘဲ စစ္စစ္မွန္မွန္ ျပည့္ျပည့္ဝဝရွိဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။
“ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ တုိင္းရင္းသား လူနည္းစုလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ ေပါင္း ၆၀ ကပင္ ယံုမွားသံသယျဖစ္မႈမ်ားအေပၚအေျခခံ၍ တုိက္ခုိက္ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊”
ဒီစကားဟာ ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရး ဗဟုိေကာ္မတီ ဥကၠ႒ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္ စကား ျဖစ္ပါတယ္။
သူတုိ႔သေဘာထားအျမင္ကို တိတိက်က်ေဖၚျပလိုတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ “ ပါတီစြဲ၊ ဝါဒစြဲ၊ လူမ်ိဳးစြဲ” ဆုိတဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔ ေျပာေလ့ရွိ ပါတယ္။“ျပည္ပအားကိုးမႈ၊ ျပည္ပေသြးထုိးမႈ” ဆုိတဲ့စကားလံုးလည္း ထည့္သံုးတတ္တယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပႆနာဟာ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ တိတိက်က် ေျပာရရင္ တန္းတူေရး ၊ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ ႏွင့္ဒီမုိကေရစီ ျပည့္ျပည့္ဝဝရရွိေရး ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ေက်ာ္က ယံုမွားသသယျဖစ္မႈ မဟုတ္ပါ။ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ တန္းတူမႈမရွိလို႔၊ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္မရွိလို႔၊ ဒီမိုကေရစီျပည့္ျပည့္ဝဝမရွိလို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလို ေတာင္းဆိုမႈေတြကို အုပ္စုိးသူအစုိးရအဆက္ဆက္က လက္နက္နဲ႔ ဖိႏွပ္ေခ်မႈန္းခဲ့တယ္။ (ဖိႏွိပ္ေခ်မႈန္းေနဆဲျဖစ္တယ္)။ ဒီေတာ့ ဖိႏွိပ္ခံရသူေတြဟာ မလြဲမေရွာင္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ၊ ရရာလက္နက္စြဲကုိင္ၿပီး ခုခံေတာ္လွန္ၾကရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္းနဲ႔အမွ် ျပည္တြင္းစစ္လည္း သက္တမ္းရွည္ၾကာလာခဲ့ရတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ရွည္ၾကာ ေတာ့ တုိင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူေတြ ထိခုိက္နစ္နာပါတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္ကို ရပ္စဲဖို႔ ပထမဆံုးလိုအပ္ခ်က္က အစုိးရဘက္က သေဘာထားမွန္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။“ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ေက်ာ္ ယံုမွားသံသယ”၊ “ ပါတီစြဲ၊ ဝါဒစြဲ၊ လူမ်ိဳးစြဲ” ဆိုတဲ့ အျမင္မွား၊ အစြဲမွားေတြနဲ႔သာၾကည့္ျမင္ သေဘာထား ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲဖို႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္သလို ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း လက္ေတြ႔ျဖစ္ေျမာက္လာႏုိင္မွာ မဟုတ္ ပါဘူး။ လက္ေတြ႔မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့လုိ႔လည္း ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ မဟုတ္ပါလား။
လူၿပိန္းဆန္ဆန္ၿငီးတြားရမယ္ဆုိရင္ ေၾသာ္ —ေတာ္ေတာ္ခိုင္ၿမဲတဲ့ “ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ေက်ာ္ ယံုမွားသံသယ”။
ေသခ်ာတဲ့ေကာက္ခ် ခ်ႏုိင္တာကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ကာလအတြင္းမွာ အုပ္စုိးသူအစိုးရအဆက္ဆက္ (လက္ရွိအစိုးရ အထိ) ဟာ ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာအေပၚ သေဘာထား မမွန္ခဲ့ၾကဘူးဆိုတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
တုိင္းရင္းသားအင္အားစုေတြ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတဲ့ “ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး” မွာ အေျခခံမူႀကီး ၄ရပ္ ပါရွိပါ တယ္။ အဲဒီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးအေျခခံမူႀကီး ၄ ရပ္ မွာ
(၁) ဗမာျပည္နယ္ဖြဲ႔စည္းေရး
(၂) လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္အာဏာတူေပးေရး
(၃) အထက္လႊတ္ေတာ္သို႔ တူညီေသာ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ဦးေရ ေစလႊတ္ေရး
(၄) ဗဟုိကုိအာဏာကန္႔သတ္ေပးၿပီး ျပည္နယ္မ်ားက က်န္အာဏာမ်ား ရယူေရး
တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအထဲက ပထမဆံုးအခ်က္ျဖစ္တဲ့ “ဗမာျပည္နယ္ဖြဲ႔စည္းေရး”ကို ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ၃ခုစလံုး (၁၉၄၇/၁၉၇၄/၂၀၀၈) က လက္မခံခဲ့ပါဘူး၊ အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ပါဘူး။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ၃ခုစလံုးဟာ က်န္တဲ့အခ်က္ေတြနဲ႔လည္း မကိုက္ညီပါဘူး။
ေမလ ၃ ရက္၊ ေန႔စြဲျဖင့္ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ အမိန္႔အမွတ္ (၁၂/၂၀၁၂)မွာ ပါရွိတဲ့ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖၚေဆာင္ေရး လုပ္ငန္း ေကာ္မတီရဲ႕လုပ္ငန္းတာဝန္ေတြကို ေလ့လာၾကည့္ပါ။
(က) နဲ႔ (ခ) ဆိုၿပီး ၂ ပုိင္းခြဲထားပါတယ္။ အပုိင္း (ခ) ျဖစ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးျခင္း ( အခ်က္ ၈ ခ်က္ ေဖၚျပထားပါတယ္) ဆိုတဲ့ အႏွစ္သာရဟာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈)ကို လက္ခံ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီေထာင္၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ကို ဖ်က္သိမ္းဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္လိုရင္လည္း လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမ်ားသေဘာဆႏၵနဲ႔ အညီေဆာင္ရြက္ရမယ္တဲ့။ အဲဒီ အခ်က္ေတြထဲမွာ အဓိကအက်ဆံုး အခ်က္ကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈)ကို လက္ခံႏုိင္သလား/လက္မခံႏုိင္ဘူးလားဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္လိုရင္လည္း လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမ်ားသေဘာဆႏၵနဲ႔အညီေဆာင္ရြက္ရမယ္လို႔ ဆိုထားတဲ့ အတြက္ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပကေန ေတာင္းဆိုေနလို႔ မရဘူးဆိုတာကို ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ေျပာတာပါဘဲ။ “အပုိင္း(ခ) ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးျခင္း”မွာ ေဖၚျပထားတာေတြဟာ တစ္ဖတ္သတ္က်တဲ့ အေပၚစီးယူထားတဲ့ နည္းလမ္းေတြလို႔ ယူဆပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပုံအျခခံဥပေဒ(၂၀၀၈)ကို လက္ခံမွ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးရမယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။
ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရးဗဟုိေကာ္မတီ ဥကၠ႒ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က Peace Donor Support Group(PDSG) နဲ႔ေတြ႔ဆံုရာမွာ “မိမိတို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္သည္ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေရး ႏွင့္ ဥပေဒတစ္ခုတည္းေအာက္တြင္ တန္းတူညီမွ် ေနထိုင္ၾကေရး” လို႔ ထုတ္ေျပာပါတယ္။ ဒီလိုသေဘာထား၊ ဒီလိုအျမင္၊ ဒီလိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ “ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ေက်ာ္ ယံုမွားသံသယ” ေတြကို ေျဖရွင္း ေက်ာ္လႊား ကုစား ႏုိင္ပါ့မလား။ ျပည္တြင္းစစ္ အဆံုးသတ္ႏုိင္ပါ့မလား၊ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးတကယ္ ရႏုိင္ပါ့မလား။
တခ်ိဳ႕“ေလ့လာသူေတြ” ကလည္း အခုလို သံုးသပ္ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ဒီကေန႔ေဆြးေႏြးေနၾကတယ္ဆုိတာ သူ႔ဘက္ကုိယ့္ဘက္၊သူ႔အကြက္၊ ကိုယ့္အကြက္ “ႏုိင္ငံေရးကစား” ေနၾကတာတဲ့။ ဒီလိုဆုိရင္ေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ေတြကို အေပါင္ထားၿပီး “ႏုိင္ငံေရး မကစားၾကပါန႔ဲ” လို႔ အားလံုးကို ေမတၱာရပ္ခံပါရေစ။ တန္းတူမႈလည္းရွိ၊ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္လည္းရွိ၊ ဒီမုိကေရစီျပည့္ျပည့္ဝဝရွိတဲ့ အေျခခံအေပၚမွာ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲၾကပါစုိ႔။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ၾကပါစုိ႔။
http://www.kicnews.org/?p=12006
Posted in: ဆောင်းပါး
